Εκτεθειμένη η κυβέρνηση μετά την αποκάλυψη της υπογραφής Σαμαρά στο ΔΝΤ από την "Αυγή"

• Παπαδημητρίου Νίκος
• |
• 12.06.2014

Google +1  17  13

• 
• 

Πολλαπλώς ψευδόμενη συνελήφθη χθες η -νέα...- κυβέρνηση αναφορικά με το θέμα που αποκάλυψε με το πρωτοσέλιδό της η "Αυγή" και την "υπογραφή Σαμαρά για νέα μέτρα".

• ΣΥΡΙΖΑ: Ο κ. Σαμαράς, αντί να "σκίζει" τα Μνημόνια, ετοιμάζεται να υπογράψει νέα. Οι επιστολές προς την τρόικα είναι δύο, και όχι μία, όπως ισχυρίστηκε η Σ. Βούλτεψη

Ισχυρίστηκε ειδικότερα, διά της νέας κυβερνητικής εκπροσώπου, ότι δεν υπάρχει νέα επιστολή, αλλά μόνο μια παλιότερη. Η πραγματικότητα όμως, δυστυχώς για το Μέγαρο Μαξίμου, το διαψεύδει: οι επιστολές είναι δύο, με συναφές, αλλά όχι ταυτόσημο περιεχόμενο.

Το δεύτερο ψεύδος αφορά την ουσία: Την ώρα που η ηγεσία της κυβέρνησης κήρυττε σχεδόν το τέλος των Μνημονίων, ο πρωθυπουργός είχε αναλάβει ήδη τις δεσμεύσεις στην "καρδιά" του προεκλογικού χρόνου, ενώ και η εκπρόσωπος χθες έκανε... γαργάρα ότι τα νέα μέτρα -που ζητά άλλωστε και η τρόικα- είναι ήδη καθ' οδόν. Συνεπώς, οι πρωθυπουργικές υποσχέσεις, από το προεκλογικό μπαλκόνι, για "σκίσιμο του Μνημονίου" δεν ήταν παρά πομφόλυγες και, με βάση και τις υπογραφές, συνειδητή επιχείρηση εξαπάτησης του ελληνικού λαού.

ΣΥΡΙΖΑ: Δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών

Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, όπως ήταν φυσικό, από νωρίς το πρωί πολλά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης ανέδειξαν το πρωτοσέλιδο θέμα της εφημερίδας μας, διαβλέποντας τη δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει αίφνης το Μέγαρο Μαξίμου.

Σχολιάζοντας, το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ τη "σημερινή (σ.σ.: χθεσινή) αποκάλυψη της εφημερίδας 'Αυγή', για την ύπαρξη επιστολής προς τους δανειστές, με την υπογραφή του κ. Σαμαρά, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, με την οποία δεσμεύεται για τη λήψη νέων μέτρων", σημειώνει πως "δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: Ο κ. Σαμαράς αντί να 'σκίζει' τα Μνημόνια, ετοιμάζεται να υπογράψει νέα".

Στην πρώτη της ανακοίνωση η Σοφία Βούλτεψη υποχρεώθηκε να αναλάβει φορτία άλλων ισχυριζόμενη: "Μια ημέρα μετά τις σαφείς δηλώσεις του πρωθυπουργού στο χθεσινό (σ.σ.: προχθεσινό) υπουργικό συμβούλιο, αλλά και μετά την επίσκεψη του κ. Τσίπρα στην έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί την εκστρατεία παραπληροφόρησης και διασποράς ψευδών ειδήσεων. Δυστυχώς, όμως, για τους ενορχηστρωτές του ψεύδους, η σημερινή 'αποκάλυψη' της 'Αυγής' φέρει ημερομηνία '15 Απριλίου 2014' και αφορά ακριβώς την απόφαση για τη διανομή του κοινωνικού μερίσματος.

Ο λαός γνωρίζει πως η κυβέρνηση παραμένει προσηλωμένη στον στόχο της, που δεν είναι άλλος από την τελική έξοδο από την κρίση και τα Μνημόνια".

Δύο επιστολές, με διαφορά ενός μηνός

Δυστυχώς όμως για την κυβέρνηση και την εκπρόσωπό της, οι επιστολές είναι δύο, γραμμένες στις 15 Απριλίου και τις 14 Μαΐου, με κοινούς συντάκτες (Σαμαράς, Στουρνάρας, Προβόπουλος) και κοινούς αποδέκτες (Λαγκάρντ, Ντάισελμπλουμ, Κάλλας και Ντράγκι), και πανομοιότυπο το μεγαλύτερο μέρος των επιστολών, αλλά όχι ταυτόσημο! Διαφέρουν στις τρεις τελευταίες παραγράφους, από όπου και η επίμαχη αναφορά περί... ετοιμότητας λήψης νέων μέτρων, που είδε χθες το φως της δημοσιότητας μέσα από τις στήλες της "Αυγής". Στην προγενέστερη επιστολή δε γινόταν αναφορά στην πιθανότητα λήψης "επιπρόσθετων μέτρων".

Υπενθυμίζεται ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αντ. Σαμαράς, με την υπογραφή του, δίνει διαβεβαιώσεις για νέα μέτρα, καθώς η "Αυγή" και πάλι είχε δημοσιοποιήσει τις πραγματικές προθέσεις του πρωθυπουργού, στο φύλλο της 2ας Αυγούστου 2013. Η διαφορά όμως είναι ότι τότε, τουλάχιστον, ο Αντ. Σαμαράς δεν έσκιζε τα Μνημόνια...

Ανταπαντώντας στη Σ. Βούλτεψη το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ αποκαθιστούσε τα πράγματα, καθώς "το έγγραφο που δημοσιεύει σήμερα (σ.σ.: χθες) η εφημερίδα 'Αυγή' αναρτήθηκε χθες (σ.σ.: προχθές) στην επίσημη σελίδα του ΙMF με ημερομηνία 14.5. Το ερώτημα είναι γιατί δημοσιεύτηκε μόλις χθες και όχι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση συνειδητά εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, όπως συνεχίζει να κάνει μέχρι σήμερα".

Η κυβερνητική εκπρόσωπος, που έκανε πως δεν κατάλαβε, συνέχισε να υποστηρίζει ότι "η συνειδητή εξαπάτηση του ελληνικού λαού αποτελεί την αγαπημένη προεκλογική και μετεκλογική ασχολία του ΣΥΡΙΖΑ. Και για να τελειώνουμε: Η πρωτότυπη επίμαχη επιστολή φέρει ημερομηνία 15 Απριλίου 2014. Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Στο νέο (μετά την γκάφα) ερώτημα σχετικά με τους λόγους για τους οποίους αναρτήθηκε χθες στην επίσημη ιστοσελίδα του ΔΝΤ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει παρά να απευθυνθεί στους διαχειριστές της εν λόγω ιστοσελίδας".

Η εφημερίδα μας πάντως παραθέτει υπ' όψιν της κ. Βούλτεψη αλλά και των αναγνωστών μας το πρωτότυπο των δύο επιστολών... Ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε στη δημοσιότητα το λινκ της επιστολής με ημερομηνία 14 Μαίου 2014 (http://www.imf.org/external/np/loi/2014/grc/051414.pdf).

Στο θέμα παρενέβη, τέλος, ο εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Τέρενς Κουίκ: «Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να σταματήσει να παίζει την Μπερλίνα, καθώς από τη μια το υπουργείο Οικονομικών υποστηρίζει ότι δεν χρειάζονται νέα μέτρα και οι υπουργοί μιλούν για έξοδο από το Μνημόνιο και από την άλλη ο πρωθυπουργός υπογράφει στα κρυφά μια ακόμη γραπτή δέσμευση προς τους δανειστές για την πιστή τήρηση της μνημονιακής πολιτικής και τη λήψη όσων μέτρων χρειαστούν».

Ο πατριώτης και εντιμότατος κύριος Στουρνάρας. Του Σ. Κούλογλου | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα

20:11 | 11 Ιουν. 2014

To καλοκαίρι του 2012, όταν μετά τις εκλογές σχηματίστηκε η κυβέρνηση Σαμαραζέλου με ολίγη από ΔΗΜΑΡ, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας βρέθηκε μπροστά σε μια μοναδική ιστορική ευκαιρία. Το ΔΝΤ με την κυρία Λαγκάρντ και ο επικεφαλής της τρόικας στην Αθήνα Π. Τόμσεν προέτρεψαν τον Έλληνα υπουργό να ζητήσει από τους δανειστές της χώρας το κούρεμα του χρέους.

Το ΔΝΤ θεωρούσε και σωστά ότι ρίχνει λεφτά σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο και ο κ. Στουρνάρας ήξερε πολύ καλά ότι χωρίς το κούρεμα η χώρα του θα σέρνεται για δεκαετίες. Την συνέχεια διηγήθηκε ο ίδιος στους Financial Times: «Ο Πόουλ (Τόμσεν) και η Λαγκάρντ είπαν ότι έπρεπε να ταχθώ με το μέρος τους. Τους είπα: ‘OΚ’. Αν το έκανα θα βοηθούσε πραγματικά την Ελλάδα. Όμως δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Ο Σόιμπλε μου είπε: ‘Yannis, forget it. Έτσι δεν γίνεται’. Τι μπορώ να κάνω;»

Τι να κάνει ο Yannis αφού του είπε ο Σόιμπλε να το ξεχάσει; Αν στον τομέα της υπεράσπισης των συμφερόντων της χώρας ο νέος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος υστερεί λίγο, στον επιχειρηματικό τομέα είναι αναφμισβήτητα καλύτερος. Ένα καλό παράδειγμα είναι μια δύσοσμη υπόθεση με εμπλοκή Στουρνάρα στην οποία είχε αναφερθεί παλιότερα το Tvxs: η διαφημιστική εκστρατεία εναντίον της πολυφαρμακίας, που προκήρυξε ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ) το 2012, λίγο μετά μετά την τοποθέτηση του κ. Στουρνάρα στη θέση του Τσάρου της ελληνικής οικονομίας.

Καταπολέμηση της πολυφαρμακίας την στιγμή που δεν χορηγούνται φάρμακα ούτε στους καρκινοπαθείς ηχεί λίγο ειρωνικά, όταν μάλιστα η εκστρατεία στοίχισε στο υπουργείο Υγείας το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 435.666 ευρώ. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο, αν δει κανείς την εταιρική σύνθεση των 2 εταιρειών που κέρδισαν τον σχετικό διαγωνισμό του ΕΟΦ.

Πρόεδρος του Δ.Σ. της μίας εταιρείας είναι ο κ. Θωμάς Βαρβιτσιώτης, αδελφός του νυν Υπουργού Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, ενώ μεταξύ των μελών του Δ.Σ. φιγουράρει ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού, γνωστός και από την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, κ. Σταύρος Παπασταύρου. Γενική διευθύντρια της δεύτερης εταιρείας (Mindwork Business Solutions) είναι η κ. Λίνα Νικολοπούλου, σύζυγος του κ. Στουρνάρα, ενώ σύμφωνα με την τελευταία τροποποίηση του καταστατικού της εταιρείας βασικές εταίροι είναι οι Μυρτώ Στουρνάρα και Νεφέλη Στουρνάρα, κόρες του Υπουργού Οικονομικών.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας, είχε  παλιότερα απορρίψει και δεν κατακύρωσε  διαγωνισμό στην εταιρεία Στουρνάρα, λόγω του ότι η επιτροπή αξιολόγησης του διαγωνισμού διαπίστωσε την ύπαρξη αμετάκλητης καταδικαστικής απόφασης της εταιρείας, για αδίκημα σχετικό με την επαγγελματική διαγωγή. Ποιό ήταν το αδίκημα; Η οικογενειακή επιχείρηση του υπουργού Οικονομικών που πριν αναλάβει την Τράπεζα της Ελλάδος τρέλανε τον κόσμο στους φόρους  είχε καταδικαστεί γιατί δεν είχε πληρώσει τις εισφορές της στο δημόσιο. Αυτά όμως έγιναν στις 13 Ιουλίου 2012 πριν δηλαδή ο κ. Στουρνάρας αναλάβει την οικονομία της χώρας, γεγονός που οδήγησε όπως φαίνεται και στην επιχειρηματική αναβάθμιση της οικογένειας.

Για την υπόθεση κατέθεσαν επερώτηση βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία απάντησε με υπεκφυγές ο τότε υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου επανήλθε αρκετές φορές στο θέμα χωρίς να πάρει ικανοποιητικές απαντήσεις. Από την πλευρά του ο Γ. Στουρνάρας, μετά από αρκετούς μήνες καταγγελιών αντέδρασε με μια ανακοίνωση στην οποία παραδέχθηκε την επιχειρηματική εμπλοκή της συζύγου του σε συμβάσεις με το Δημόσιο, επιβεβαίωσε την καταδικαστική απόφαση της συζυγικής εταιρίας «για υπόθεση που εκδικάστηκε το 1984» ενώ ισχυρίστηκε ότι οι διαγωνισμοί έγιναν προτού ο ίδιος αναλάβει καθήκοντα.


Αν και το τελευταίο δεν ισχύει (ο προαναφερθείς διαγωνισμός του ΕΟΦ έγινε μετά την ανάληψη των καθηκόντων του) υπάρχουν και άλλα περιστατικά που δείχνουν ότι ο κ. Στουρνάρας συνέχισε να βοηθάει την οικογενειακή επιχείρηση και από τη θέση του υπουργού. Σύμφωνα με ερώτηση που κατέθεσε τον Δεκέμβριο του 2012 ο τότε  βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων Βασίλης Καπερνάρος, «το 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Υγείας, της Εθνικής Σχολή Δημόσιας Υγείας, στις 13-15 Δεκεμβρίου στο ξενοδοχείο «Hilton» διοργανώθηκε από την εταιρία Mindwork Business Solutions, διευθυντικό στέλεχος της οποίας, είναι η κυρία Λίνα Νικολοπούλου, σύζυγος του κ. Γιάννη Στουρνάρα, ενώ ο ίδιος ο υπουργός ήταν επίσημος ομιλητής»!  Υπάρχουν και άλλοι σκελετοί στην ντουλάπα του νέου διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Σε μια παλιότερη συνέντευξη του στον «Επενδυτή», ο τότε πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος είχε αναφερθεί μεταξύ των άλλων και σε μια μελέτη που είχε εκπονήσει ο ΣΕΒ, «έναν πραγματικό οδικό χάρτη με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις, ιεραρχημένες και ανά κλάδο, για να ξανασυναντηθούμε με την ανάπτυξη», όπως εξήγησε, για να συνεχίσει αμέσως μετά: «Την παρουσιάσαμε στην κυβέρνηση και στα κόμματα, στους κοινωνικούς εταίρους και στους παραγωγικούς φορείς... Και από το κρισιμότερο υπουργείο, των Οικονομικών, δεν υπήρξε ανταπόκριση. Μάλιστα, ο νυν υπουργός ανέθεσε προ 9 -10 μηνών στο ΚΕΠΕ και το ΙΟΒΕ να εκπονήσουν από κοινού άλλη μελέτη με το ίδιο ακριβώς αντικείμενο». Στo IOBE ήταν επικεφαλής ο κύριος Στουρνάρας, μέχρι να γίνει υπουργός…

Αυτά είναι φυσικά ψιλά γράμματα για τον νέο διοικητή της Τράπεζας, που διαθέτει ένα βασικότατο προσόν: είναι έμπιστος του Σόιμπλε. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη επίσημη επαφή και το σημερινό,  πρώτο ταξίδι του Yannis, ως διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, έχει προορισμό το Βερολίνο όπου θα συναντήσει τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Αν μη τι άλλο, ο κ. Στουρνάρας είναι ρεαλιστής: θα δώσει τα διαπιστευτήρια του στον πραγματικό υπουργό οικονομικών - αν όχι και πρωθυπουργό - της χώρας. Τον κ. Σαμαρά, θα τον δει τις επόμενες μέρες...

Η θεωρία των "μεγάλων κυμάτων"

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ, Μεγάλοι κύκλοι της καπιταλιστικής οικονομίας και κυρίαρχα ρεύματα του αστικού φιλελευθερισμού, εκδόσεις Παπαζήση, σελ. 311
Το νέο βιβλίο του Κυριάκου Κατσαρού αποτελεί μια ουσιαστική συμβολή στη συζήτηση κυρίως ανάμεσα σε μαρξιστές, για το χαρακτήρα της κρίσης του συστήματος και στην αναζήτηση αριστερής εναλλακτικής στρατηγικής εξόδου από αυτήν.
Το βιβλίο του Κυριάκου Κατσαρού έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Είναι κατ' αρχήν βιβλίο πολιτικής οικονομίας, βιβλίο ιστορίας οικονομικών θεωριών, βιβλίο κριτικής των φιλελεύθερων ρευμάτων σκέψης της αστικής πολιτικής οικονομίας και τέλος βιβλίο μαρξιστικής μεθοδολογίας στην ανάλυση σχέσεων οικονομίας και πολιτικής. Η πρωτοτυπία του συνίσταται στο ότι εξετάζει τη σύγχρονη καπιταλιστική κρίση στα πλαίσια της θεωρίας των «μακρών κυμάτων» ή των «μεγάλων κύκλων» που διατύπωσε ο ρώσος οικονομολόγος Νικολάι Κοντράτιεφ (N. Kondratieff, "Long Waves", 1926) και έκτοτε ακολούθησαν αρκετές μελέτες από ερευνητές μαρξιστικής κυρίως κατεύθυνσης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σε διάκριση με την κλασσική θεωρία των κυκλικών οικονομικών κρίσεων υπερπαραγωγής που ανέλυσε ο Μαρξ και των επί μέρους κλαδικών κρίσεων (χρηματιστηριακές, ενέργειας, κ.ά.), η θεωρία των «μεγάλων κυμάτων», εξετάζει εκείνες τις κρίσεις που έχουν καθολικότερο χαρακτήρα, μεγαλύτερο βάθος και διάρκεια και αγκαλιάζουν τη βάση όσο και το εποικοδόμημα της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Όπως σημειώνει ο συγγραφέας «οι διαδικασίες αναπαραγωγής και συσσώρευσης κεφαλαίου, αποτελούν το μηχανισμό κίνησης και λειτουργίας των «μακρών κυμάτων». Συγχρόνως υποκειμενικά στοιχεία, όπως ο βαθμός ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και η έκβαση της ταξικής πάλης, η ισχύς και η ιδεολογική ηγεμονία της κυρίαρχης τάξης, οι διεθνείς ανταγωνισμοί και η παρεμβατική ικανότητα των κρατικών οντοτήτων, επηρεάζουν σωρευτικά τον καθορισμό του χαρακτήρα των διαφόρων φάσεων του κύκλου και πολλαπλασιάζουν τη δυναμική της επίδρασής τους στις μεταβατικές περιόδους περάσματος από την άνθηση στην αποτελμάτωση και το αντίστροφο. Επομένως οι μακροχρόνιες οικονομικές διακυμάνσεις οφείλονται στη συγκρότηση ενός πλέγματος διαλεκτικών σχέσεων μεταξύ αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων του συστήματος». (σελ. 53)
Κατά τον συγγραφέα στην εξέλιξη του καπιταλισμού έχουν υπάρξει ώς σήμερα πέντε τέτοια «μεγάλα κύματα» τα οποία περιέχουν περιόδους άνθισης και αντίστοιχες περιόδους κρίσης συνολικής διάρκειας 40-50 ετών. Το πρώτο κύμα εμφανίστηκε στην περίοδο 1790-1845 και η άνθισή του συνέπεσε με τη μεγάλη βιομηχανική επανάσταση, ενώ η κρίση κυρίως με την πείνα του 1840. Το δεύτερο κύμα 1845-1895 και η άνθισή του με τη Βικτωριανή ανάκαμψη, ενώ η κρίση με τη μεγάλη ύφεση στο τέλος του 19^ου αιώνα. Το τρίτο κύμα 1895-1940 όπου η άνθιση συνδέθηκε με τη λεγόμενη belle époque, ενώ η κρίση με το κραχ του 1929. Το τέταρτο κύμα το 1940-1990 η άνθισή του συνδέθηκε με το χρυσό αιώνα της συσσώρευσης και η κρίση με τη λεγόμενη σιωπηρή κρίση της δεκαετίας του '70-'90. Τέλος το πέμπτο κύμα, από το 1990 ώς τις μέρες μας, η άνθιση συνδέθηκε με την επανάσταση της πληροφορικής και η κρίση με αυτήν που βιώνουμε από το 2008 με διαφορετική ένταση σε κάθε χώρα. Η κάθε φάση του «κύματος» δέχεται επιδράσεις του εποικοδομήματος (κρατικές πολιτικές), ενώ υπάρχει στενή συσχέτιση στη διαμόρφωση της κοινωνικοπολιτικής ζωής.
Μια σημαντική αρετή του βιβλίου είναι ότι εξετάζει τις κυριότερες φάσεις γέννησης, ανάπτυξης, εξέλιξης του καπιταλισμού σε σχέση με το ρόλο του κράτους (μερκαντιλισμός, ελεύθερος ανταγωνισμός, μονοπωλιακός καπιταλισμός, κρατικο-μονοπωλιακή παρέμβαση, νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση), σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των αστικών οικονομικών θεωριών (κλασικοί αστοί οικονομολόγοι, νεοκλασικοί, φιλελεύθεροι, κεϋνσιανοί, νεοκεϋνσιανοί, νεοφιλελεύθεροι, κ.ά.). Μέσα από την κριτική θεώρηση των αντιλήψεων τους, αναδεικνύονται οι ανεπάρκειες και οι αντιφάσεις, καθώς και ο απολογητικός χαρακτήρας των θερωριών στην προσπάθεια να εμφανίσουν το καπιταλιστικό σύστημα ως αιώνιο και αναντικατάστατο.
Ειδικότερα στο πρώτο μέρος του βιβλίου, αναλύονται οι κοινωνικο-ιστορικές συνθήκες διαμόρφωσης του έθνους-κράτους, καθώς και η θεωρία των «μακρών κυμάτων» στην πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στο δεύτερο μέρος γίνεται κριτική εξέταση των φιλελεύθερων ιδεολογικών ρευμάτων (18^ος ώς τα μέσα 19^ου αιώνα) και η παγίωση του καπιταλισμού στο παγκόσμιο στερέωμα. Σε συνέχεια εξετάζονται οι νεοκλασικές αντιλήψεις (μέσα 19^ου ώς τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) και η υπέρβαση των νεοκλασικών μοντέλων από τη λεγόμενη «Κεϋνσιανή επανάσταση». Τέλος αναλύεται η χρεοκοπία του Κεϋνσιανισμού και η κατίσχυση του νεοφιλελευθερισμού ως μοντέλου διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομίας και των νέων αντιθέσεων που γεννά, κάνοντας αναγκαία την υπέρβασή του με όρους ιστορικής προοπτικής. Το βιβλίο κλείνει με την εξαγωγή γενικότερων συμπερασμάτων.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το βιβλίο στην ανάλυση των βασικών δογμάτων του νεοφιλελεύθερου μοντέλου και τις συνέπειες που έχει η εφαρμογή του (τεράστιες ανισότητες στην κατανομή και ανακατανομή πλούτου, αποδιάρθρωση κοινωνικού κράτους, κατάργηση θεμελιωδών κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, κ.ά.) με την εν γένει στροφή του συστήματος προς την αντίδραση σε όλα τα μέτωπα. Η εφαρμογή του ν/φ-μοντέλου γίνεται όχι μόνο από τα παραδοσιακά δεξιά κόμματα αλλά και από τα σοσιαλδημοκρατικά, περιορίζοντας κατά πολύ τις διαφορές που είχαν στο παρελθόν όταν κυρίαρχο μοντέλο διαχείρισης ήταν οι κεϋνσιανές αντιλήψεις. Καθοριστικός παράγοντας μετάλλαξης της σοσιαλδημοκρατίας ήταν και οι εξελίξεις στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Με την πάροδο του χρόνο τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα μετατρέπονται σε καθεστωτικές δυνάμεις του νεοφιλελεύθερου τόξου.
Όπως επισημαίνει ο συγγραφέας, ο νεοφιλελεύθερος θεωρητικός στοχασμός θα αναβαθμιστεί «με την ανάδειξη μιας Νέας Σύνθεσης, μιας νεοκεϋνσιανής προσπάθειας πλήρους εναρμόνισης με το νεοκλασικό πρότυπο, όπου εγκολπώνει όλες τις θεμελιακές αρχές του τελευταίου, όπως το χωρισμό της κοινωνίας σε παραγωγούς και καταναλωτές και όχι σε κοινωνικές τάξεις, τον υποκειμενισμό της κοινωνικής ανάλυσης (ψυχολογικές τάσεις, προτιμήσεις), τη βαρύνουσα σημασία στο δίπολο προσφοράς-ζήτησης και τον ενστερνισμό της υπόθεσης της γενικής ισορροπίας... Η νεοφιλελεύθερη συναίνεση (neoliberal compromise) θα εκφραστεί ταυτόχρονα μέσα από τη διακήρυξη της άμβλυνσης (και του τέλους), της επί ενάμιση περίπου αιώνα κυρίαρχης διπολικής ιδεολογικής διαπάλης και της δοκιμασμένης τακτικής μιας διακηρυγμένα εναλλακτικής ακολουθούμενης πορείας» (σελ. 258).
Σημαντική συμβολή του βιβλίου του Κ. Κατσαρού είναι η εξέταση κρίσιμων ζητημάτων της σχέσης εθνικού κράτους και διαδικασιών ολοκλήρωσης και «παγκοσμιοποίησης» των οικονομιών. Το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο πάνω στο οποίο αναπτύσσονται οι συγκεκριμένες διαδικασίες δημιουργεί ένα έντονο ανταγωνιστικό περιβάλλον στο οποίο συνυπάρχουν δύο τάσεις. Από τη μια η αναδιάταξη των εθνικών ανταγωνισμών (εθνικιστικών, θρησκευτικών, πολιτιστικών) και η επαναδιαμόρφωση των συσχετισμών δύναμης και από την άλλη η όξυνση του ανταγωνισμού κεφαλαίων, πολλαπλασιάζοντας τα μέτωπα τοπικών και διεθνικών συγκρούσεων. Αυτό ισχύει και στα πλαίσια της Ε.Ε. ιδιαίτερα της ευρωζώνης, αναπαράγοντας τις αντιθέσεις «κέντρου» και «περιφέρειας» εξ αιτίας της ανισόμετρης ανάπτυξης και της απόκλισης αντί σύγκλισης των οικονομιών. Αυτή η διαδικασία όπως σημειώνει το συγγραφέας «δεν αλλοιώνει την εν γένει σχέση 'κράτους - καπιταλιστικής οικονομίας', απλώς μεταβάλλει τη σχέση εθνικό κράτος-εθνικής οικονομία και εθνικό κράτος-ευρωπαϊκή οικονομία προς όφελος των σχέσεων ευρωπαϊκό 'κράτος' - ευρωπαϊκή οικονομία και ευρωπαϊκό 'κράτος' - παγκόσμια οικονομία» (σελ. 273).
Συμπερασματικά οι εναλλαγές των διαφόρων τύπων μειγμάτων πολιτικής του καπιταλιστικού σχηματισμού και των ιδεολογικών, οικονομικο-θεωρητικών και πολιτικών ρευμάτων που τα στηρίζουν, αντιστοιχούν στις μεταβαλλόμενες ανάγκες της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης έτσι όπως αποκρυσταλλώνονται μέσα από τις μακρο-κυματικές ανοδικές και καθοδικές και μεταβατικές περιόδους. Από αυτήν την άποψη το φαινόμενο του κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία δεν πηγάζει από τη σφαίρα της πολιτικής, αλλά εγείρεται σε τελευταία ανάλυση από τις ενδογενείς αδυναμίες, ανεπάρκειες και ασυνέχειες της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής. Με το κλείσιμο της αυλαίας του σημερινού σταδίου εξέλιξης του συστήματος στα πλαίσια του πέμπτου μακρού κύματος, ολοκληρώνεται κατά τον συγγραφέα και «η πολυετής παγκόσμια κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων δογμάτων, τουλάχιστον όπως τη γνωρίσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες και ανοίγει ο δρόμος για ένα νέο κύμα κρατικών μορφών παρέμβασης, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι είναι εφικτή η επιστροφή σε ένα μεταπολεμικό κεϋνσιανό μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης». Ο συγγραφέας χωρίς να το ομολογεί ανοικτά επισημαίνει την αναγκαιότητα της ιστορικής αντιστοίχισης ανάμεσα στις απαιτήσεις της συλλογικής διεύθυνσης των διαδικασιών κοινωνικής αναπαραγωγής με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, με την αναγκαιότητα υπέρβασης του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο είναι ήδη ιστορικά ξεπερασμένο.

Υπογραφή Σαμαρά για νέα μέτρα!

• 11.06.2014

Τα πειστήρια για τους υποκριτικούς και κάλπικους ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί μη λήψης νέων μέτρων και τέλους των Μνημονίων, ισχυρισμούς που επανέλαβαν και χθες οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος στην πρώτη συνεδρίαση του νέου υπουργικού συμβουλίου, φέρνει στη δημοσιότητα η "Αυγή". Στην έκθεση του ΔΝΤ υπάρχει συνημμένη επιστολή των κ. Σαμαρά, Στουρνάρα και Προβόπουλου προς την τρόικα από τις 14 Μαΐου, δηλαδή πριν από τις εκλογές, διά της οποίας παρέχονται εγγυήσεις στους δανειστές ότι -αν χρειαστεί- θα ληφθούν πρόσθετα μέτρα στο πλαίσιο των επικαιροποιήσεων του Μνημονίου!

• 
  
• Επιστολή πρωθυπουργού, Στουρνάρα, Προβόπουλου στην τρόικα

Το ερώτημα "αν χρειαστεί" απαντάται από το ΔΝΤ, το οποίο προβλέπει δημοσιονομικό κενό 7,7 δισ. και χρηματοδοτικό κενό 12,6 δισ. έως το 2017 και εκτιμά ότι είναι σχεδόν απίθανο να αποφευχθούν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων!
 
* Αναπόφευκτη για το ΔΝΤ η νέα περικοπή μισθών και συντάξεων για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό 7,7 δισ. μέχρι το 2017
* Νέο δάνειο και νέο Μνημόνιο στον ορίζοντα για χρηματοδοτικό κενό 12,6 δισ.

Αβάντα ΔΝΤ σε Σαμαρά για να περάσουν "χαμηλόφωνα" τα μέτρα που έρχονται

• 08.06.2014

• 
  
• 

Σκανδαλώδη "αβάντα" στην κυβέρνηση Σαμαρά συνιστά εκ μέρους της Κριστίν Λαγκάρντ η απόκρυψη της έκθεσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η οποία σημειωτέον έχει παρουσιαστεί στο εκτελεστικό συμβούλιο του Ταμείου από τον προηγούμενο μήνα (κατά την συνεδρίαση της 30ης Μαϊου)!

• Ποια "καυτά" μέτρα προαναγγέλει η έκθεση του Ταμείου

Πρόκειται, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, για μια επικοινωνιακή στήριξη, καθώς η αναβολή της δημοσιοποίησης της έκθεσης για την ελληνική οικονομία επελέγη προκειμένου αυτή να συμπέσει με τον ανασχηματισμό και ως εκ τούτου να ασχοληθεί η κοινή γνώμη με τα ονόματα των νέων υπουργών αντί για τα σκληρά μέτρα της έκθεσης.
Η κίνηση αυτή, με στόχο την πρόληψη των αντιδράσεων από τις επικείμενες αποκαλύψεις για συμφωνία Σαμαρά - ΔΝΤ να ληφθούν και νέα επαχθή δημοσιονομικά μέτρα από το 2015 -εφόσον αυτά τα επισκιάσει το γεγονός του ανασχηματισμού- ήταν άλλωστε και ένα από τα αντικείμενα της συνάντησης που είχε ο Γ. Στουρνάρας με τη διοίκηση του ΔΝΤ. Στην συνάντηση πάντως, κύριο αντικείμενο υπήρξε το μέλλον του ελληνικού χρέους, το οποίο δεν είναι "βιώσιμο".
Μόλις λίγα 24ωρα μετά την ιστορική απόφαση του "Κλαμπ των Παρισίων" για το χρέος της Αργεντινής, το χρέος μίας ακόμη χώρας που απασχολεί την παγκόσμια ειδησεογραφία, της Ελλάδας, φαίνεται να μπαίνει στην τελική φάση ως προς το πώς θα τιθασευθεί. Η διοίκηση του ΔΝΤ επιμένει ότι το "κούρεμα" είτε ως κύρια λύση είτε σε συνδυασμό και με άλλες ρυθμίσεις αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Έρχεται δηλαδή σε ευθεία αντιπαράθεση με τη Γερμανία η οποία επιμένει ότι αρκεί μια επιμήκυνση του χρέους με μείωση επιτοκίων.
Στη συνάντηση ο Γ. Στουρνάρας συζήτησε όλα τα σενάρια που έχουν διατυπωθεί για ελάφρυνση του χρέους, που μετά τα δάνεια της τρόικας έχει φτάσει στα 320,4 δισ. ευρώ ή στο 175,1% του ΑΕΠ.
Μάλιστα, φέρεται να εξέφρασε την πρόθεση της κυβέρνησης για άντληση από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, ποσού έως 5 δισ. ευρώ και ενώ το χρηματοδοτικό κενό έως το 2017 υπολογίζεται μεταξύ 13 και 15 δισ. ευρώ.
Στο υπουργείο Οικονομικών ευελπιστούν σε επιτόκιο κάτω του 4,95% του πενταετούς ομολόγου που εκδόθηκε και που επιβαρύνει τους φορολογούμενους με τόκους 742,5 εκατ. ευρώ.
Τα μέτρα που έρχονται με βάση την έκθεση του ΔΝΤ προβλέπουν μεταξύ άλλων κατάργηση φορολογικών εκπτώσεων, νέο μισθολόγιο, νέο πλαίσιο ομαδικών απολύσεων, ακόμη πιο απεχθές ασφαλιστικό, νέες παρεμβάσεις σε γάλα, φάρμακα, ψωμί, λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές.
Οι κυριότερες αλλαγές που έρχονται, οι οποίες περιλαμβάνονται και στο "Memorandum of Economic and Financial Policies - MEFP (το Μνημόνιο), το αναλυτικό κείμενο του οποίου εγκρίθηκε την προηγούμενη Παρασκευή και από το ΔΝΤ, είναι:
* Κατάργηση των περισσοτέρων φοροαπαλλαγών: Των μεταβιβάσεων, των δωρεών, των κληρονομιών και των γονικών παροχών πρώτης κατοικίας, αφορολόγητα όρια για κληρονομιές, δωρεές και γονικές παροχές και απαλλαγές ευπαθών κοινωνικών ομάδων από τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων.
* Αύξηση των χαμηλών συντελεστών ΦΠΑ για τα νησιά του Αιγαίου, τα τρόφιμα, τα φάρμακα, το ηλεκτρικό ρεύμα, το φυσικό αέριο, την ύδρευση, τις υπηρεσίες μεταφορών και τις υπηρεσίες επισκευών παλαιών κατοικιών.
* Επέκταση των χαρατσιών και ειδικά της ισχύος της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης και του τέλους επιτηδεύματος και για το επόμενο (τα επόμενα) έτη.
* Νέο μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους με το οποίο θα καθιερώνεται ουσιαστικά ο ατομικός μισθός, ο οποίος διαμορφώνεται με κριτήρια την αποδοτικότητα και την παραγωγικότητα του κάθε εργαζόμενου (με την καθιέρωση προφανώς και "προστίμων" που θα απομειώνουν τις αποδοχές).
* Νέα επίθεση στο ασφαλιστικό (κατ' ευφημισμόν "αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος") με την επιβολή νέων επαχθών μέτρων περικοπών σε συντάξεις, επιδόματα και παροχές.
Παράλληλα, το τελευταίο μνημόνιο προβλέπει και την υιοθέτηση των προτάσεων της έκθεσης που ετοιμάζει ο ΟΟΣΑ για τα εμπόδια στον ανταγωνισμό στο χονδρικό εμπόριο, στις κατασκευές, στις τηλεπικοινωνίες και στο ηλεκτρονικό εμπόριο.
Προκειμένου λοιπόν να μην μονοπωλήσουν την τρέχουσα επικαιρότητα κατά το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος οι αποκαλύψεις του ΔΝΤ για τις κρυφές συμφωνίες Σαμαρά - Στουρνάρα με τους δανειστές για την επιβολή νέων επαχθών μέτρων από το 2015 και μετά, συμφωνήθηκε παρασκηνιακά μεταξύ αφενός Γ. Στουρνάρα και αφετέρου Κρ. Λαγκάρντ και Π. Τόμσεν η έκθεση του ΔΝΤ να δημοσιοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα ταυτόχρονα με την ανακοίνωση του κυβερνητικού ανασχηματισμού, ώστε η επικαιρότητα να καλυφθεί κυρίως από το γεγονός της αλλαγής του κυβερνητικού σχήματος και η έκθεση να υποβαθμιστεί ως δευτερεύον γεγονός.

Παναγιώτης Λαφαζάνης: Η Κεντροαριστερά είναι συνώνυμη με τα Μνημόνια

|

• 08.06.2014

• ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
• Google +0  0  0

Ο πολιτικός χώρος του Κέντρου είναι συνυφασμένος με τον νεοφιλελευθερισμό, τονίζει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης, στη συνέντευξη που παραχώρησε στην "Αυγή" της Κυριακής. Ο Π. Λαφαζάνηςεπισημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές του για να συγκροτήσει μια πλατεία κοινωνική συμμαχία που θα οδηγήσει στην κυβέρνηση της Αριστεράς.

• Η Αριστερά, με μια πλατιά, λαϊκή, ριζοσπαστική πολιτική, μπορεί να αποκτήσει άμεσα νέα δυναμική, να κερδίσει την ηγεμονία και να ενώσει σήμερα τον λαό σε μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία προοδευτικής διεξόδου - Η στάση του ΚΚΕ στον β' γύρο υπήρξε βαθύτατα λαθεμένη

Συνέντευξη στον Χρήστο Σίμο

* Πώς αποτιμάτε το αποτέλεσμα της τριπλής εκλογικής αναμέτρησης; Ποια είναι τα νέα καθήκοντα του ΣΥΡΙΖΑ;

Το αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και στις τρεις κάλπες και ιδιαίτερα των ευρωεκλογών είναι πολύ θετικό, έχει ιστορικές διαστάσεις για την Αριστερά στη χώρα μας και διαμορφώνει αφετηρίες, δυνατότητες και ευκαιρίες, που, αν τις αξιοποιήσουμε, μπορούν να φέρουν πολύ γρήγορα την τελική νίκη και την προοδευτική ανατροπή.

* Ποιες είναι τώρα οι προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ;

Κύκλοι στον χώρο του κατεστημένου λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε ταβάνι και ότι για να διευρύνει την εκλογική επιρροή του δεν έχει άλλη επιλογή από το άνοιγμα προς το λεγόμενο "Κέντρο". Θεωρώ βαθύτατα λαθεμένη και παγιδευτική αυτήν την άποψη. Το λεγόμενο "Κέντρο" και τα παράγωγά του, όπως η Κεντροαριστερά, έχουν καταστεί συνώνυμα του νεοφιλελευθερισμού, της μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας και των μνημονιακών πολιτικών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, έχει όλες τις δυνατότητες να πραγματοποιήσει γρήγορα ένα νέο μεγάλο άλμα στην επιρροή του, δίνοντας, μεταξύ άλλων, έμφαση στα ενωτικά, ριζοσπαστικά, αριστερά χαρακτηριστικά του, καθιστώντας ακόμα πιο πλήρες, ακόμα πιο συνεκτικό και πολύ πιο εύληπτο το ριζοσπαστικό πρόγραμμά του, επιχειρώντας μια βαθύτερη στροφή στα λαϊκά προβλήματα, στα κινήματα και τους κοινωνικούς αγώνες και ιδιαίτερα δίνοντας κεντρικό βάρος στη νεολαία, στην αναζωογόνηση του κινήματός της και την ανασυγκρότηση της οργάνωσης νεολαίας.

Η Αριστερά, με μια πλατιά, λαϊκή, ριζοσπαστική πολιτική, μπορεί να αποκτήσει άμεσα νέα δυναμική, να κερδίσει την ηγεμονία και να ενώσει σήμερα τον λαό σε μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία προοδευτικής διεξόδου, σε αντίθεση με όλα τα χρεοκοπημένα ρεύματα του κατεστημένου, σε όποιες παραλλαγές τους.

* Το κυβερνητικό μπλοκ επιχειρεί να βρει "προθύμους" προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Πώς πρέπει να απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Το κυβερνητικό μπλοκ, προκειμένου να συγκεντρώσει τον "μαγικό" αριθμό των 180 για την εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή, έχει ξεκινήσει μια βρόμικη επιχείρηση που μπορεί να κάνει σε λίγο τις μεθόδους της "αποστασίας" του '65 να ωχριούν.

Το κυριότερο εργαλείο του ΣΥΡΙΖΑ για να ματαιώσει τα βρώμικα κυβερνητικά σχέδια της σύγχρονης πολιτικής "εξαγοράς" και "μεταγραφής" είναι μια όσο το δυνατόν πιο μεγάλη, πιο ουσιαστική, πιο λαϊκή και πιο ριζοσπαστική αριστερή αντεπίθεση με όρους κοινωνίας και πολιτικών πρωτοβουλιών, που θα προσδώσουν νέα δυναμική στην υπόθεση της προοδευτικής ανατροπής.

Η υπόθεση της ματαίωσης των "180" δεν θα κριθεί κυρίως με ζυμώσεις μέσα στους τοίχους της Βουλής, αλλά πρώτα απ' όλα στον λαό και τις κοινωνικές διεργασίας.

* Ποια είναι η άποψή σας, ως βουλευτή Πειραιά, για την ανάληψη της δημαρχίας από τον Γ. Μώραλη;

Τη δημαρχία του Πειραιά δεν την ανέλαβε ο κ. Γ. Μώραλης, αλλά ο κ. Μαρινάκης και δευτερευόντως ο κ. Κόκκαλης. Για πρώτη φορά ισχυρότατα επιχειρηματικά συμφέροντα που διαπλέκονται με μια μεγάλη ΠΑΕ εισβάλλουν απευθείας στην πολιτική. Πρόκειται για άκρως επικίνδυνη εξέλιξη.

* Πώς κρίνετε τη στάση του ΚΚΕ στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών;

Η στάση του ΚΚΕ στον β' γύρο, με την οποία ζητούσε την εξίσου αποδοκιμασία των υποψηφίων στους δήμους και τις Περιφέρειες που στήριζε το κυβερνητικό μπλοκ με αυτούς που στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε βαθύτατα λαθεμένη. Γι' αυτό, άλλωστε, οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ στη μεγάλη πλειοψηφία τους μάλλον δεν την ακολούθησαν και τήρησαν στη δεύτερη Κυριακή στάση αριστερής αλληλεγγύης, την οποία ανοιχτά υπέδειξε και εφάρμοσε πλήρως από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, όπου ήταν στον β' γύρο υποψήφιοι στηριζόμενοι από το ΚΚΕ.

Δεν θα κουραστώ ποτέ να λέω, όσο μεγάλες και αν είναι οι δυσκολίες και οι αντιστάσεις, ακόμα και αν αυτές πολλαπλασιάζονται ανιστόρητα από κάποιες ηγεσίες της Αριστεράς, ότι σήμερα όσο ποτέ η εργατική τάξη της χώρας μας, ο λαός μας και ο τόπος μας έχουν ανάγκη από την κοινή δράση, τη συμπόρευση και τη συμπαράταξη, παρά τις διαφορές, όλων των αριστερών δυνάμεων πάνω σε ένα μεταβατικό προοδευτικό πρόγραμμα διεξόδου και σοσιαλιστικής προοπτικής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει των κρίσιμων περιστάσεων, πρέπει να εξετάσει μια νέα ουσιαστική πρωτοβουλία σε αυτήν την κατεύθυνση, δείχνοντας ο ίδιος ετοιμότητα, να δείξει τη μέγιστη δυνατή θέληση, προκειμένου να βρεθεί κοινός πολιτικός και προγραμματικός τόπος ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς.

Ο κόσμος της Αριστεράς, πέρα από εντάξεις και διαφορές, περιμένει με αγωνία μια τέτοια ενωτική πρωτοβουλία, όταν η υπόθεση της προοδευτικής ανατροπής έχει καταστεί, σχεδόν, υπόθεση επιβίωσης της χώρας και του λαού.

* Στο ευρωπαϊκό επίπεδο, υπάρχει σημαντική ενίσχυση ευρωσκεπτικιστικών και συντηρητικών δυνάμεων σε κομβικές χώρες της Ε.Ε. όπως η Γαλλία και η Αγγλία. Πού οφείλεται αυτό;

Οι λαϊκίστικες και ακροδεξιές δυνάμεις στη Γαλλία και τη Βρεττανία φαίνεται ότι ενισχύθηκαν σημαντικά εξαιτίας της ξενοφοβικής δημαγωγίας τους για τα αίτια της κρίσης και εξαιτίας της «εκμετάλλευσης» που άσκησαν στα αδιέξοδα της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. και τη γερμανική ηγεμονία στις γραμμές τους.

Ένας από τους πολλούς λόγους που η δυσαρέσκεια και η αντίδραση σε αυτές τις χώρες απέναντι στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε. διοχετεύεται σχεδόν αποκλειστικά στην επικίνδυνη κοίτη της Ακροδεξιάς πρέπει να αναζητηθεί, μάλλον, και στην αδυναμία της Αριστεράς να αμφισβητήσει σε βάθος και σε μια γραμμή προοδευτικής ανατροπής τις νεοφιλελεύθερες αυταρχικές και ηγεμονικές δομές της Ευρωζώνης και της Ε.Ε.

Πάντως με τις ευρωεκλογές δεν αναδείχθηκε μόνο το «μαύρο» στην Ε.Ε., αλλά και το «κόκκινο», ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και κυρίως η Ελλάδα, όπου οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς σημείωσαν εξαιρετικές και πολύ ελπιδοφόρες επιδόσεις.

Για την Αριστερά στην Ευρώπη υπάρχει μεγάλο έδαφος ανάκαμψης και νικηφόρας αντεπίθεσης, αλλά αυτό απαιτεί την ανάληψη της πολιτικής πρωτοβουλίας με μια σύγχρονη, βαθύτατα ταξική και ριζοσπαστική στρατηγική και ένα ανατρεπτικό μεταβατικό προοδευτικό πρόγραμμα σοσιαλιστικού ορίζοντα.

* Η Χρυσή Αυγή εμφάνισε αύξηση της δυναμικής της στην περιφέρεια της Β' Πειραιά. Πού οφείλεται και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό;

Η Χρυσή Αυγή κέρδισε, δυστυχώς, έδαφος στις λαϊκές συνοικίες και ιδιαίτερα στη νέα γενιά. Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την όσο το δυνατόν πιο πλατιά και ριζοσπαστική αντεπίθεση της Αριστεράς, η οποία θα έχει επίκεντρο τη νεολαία, ιδιαίτερα τα πιο φτωχά και άνεργα τμήματά της, και στόχο να ξαναστήσει όρθιο και να γιγαντώσει το προοδευτικό κίνημά της.

Οφείλουμε να μελετήσουμε και να σχεδιάσουμε μια νέα ισχυρή παρέμβαση στη νεολαία, που θα προκαλέσει μαζικό αριστερό ρεύμα στη νέα γενιά και θα κάνει εκ νέου ελκυστικές στη νεολαία τις ιδέες του συλλογικού αγώνα και των μεγάλων κινημάτων απέναντι στις λογικές των ατομικών λύσεων και του στενού ωφελιμισμού, που αφήνουν έδαφος στις λογικές της ανάθεσης και της ναζιστικής βίας. Αυτή η παρέμβαση στη νεολαία, για να είναι αποτελεσματική, χρειάζεται να γίνει με όρους ιδεών, οράματος και αξιών για μια άλλη κοινωνία, αλλά και με όρους κινήματος και επείγουσας ριζοσπαστικής προοδευτικής λύσης.